رباعيات صلاح جاهين

ضريح رخام فيه السعيد اندفن

و حفرة فيها شريد من غير كفن

مريت عليهم...قلت ياللعجب

لاتنين ريحتهم فيها نفس العفن

عجبي


ياما صادفت اصحاب و ما صحبتهمش

و كاسات شراب و خمور و مشربتهمش

اندم على الفرص اللى انا سبتهم

و الا على الفرص اللى ما سبتهمش

عجبي


سَهِّير ليالى و ياما لفيت و طفت

و ف ليلة راجع فى الضلام قمت شقت

الخوف...كانه كلب سد الطريق

و كنت عاوز اقتله...بس خفت

عجبي


قالوا الشقيق بيمص دم الشقيق

و الناس مهياش ناس بحق و حقيق

قلبى رميته و جبت غيره حجر

داب الحجر...و رجعت قلبى رقيق

عجبي


يوم قلت آه...سمعونى قالوا فسد

ده كان جدع قلبه حديد و اتحسد

رديت على الملايين انا و قلت

لو تعرفوا معنى زئير الاسد

عجبي


انا قلبي كان شخشيخة اصبح جرس

جلجلت بيه صحيوا الخدم و الحرس

انا المهرج...قمتو ليه خفتو ليه

لا ف ايدى سيف و لا تحت منى فرس

عجبي


دخل الربيع يضحك لقانى حزين

نده الربيع على اسمى لم قلت مين

حط الربيع ازهاره جنبى و راح

و ايش تعمل الازهار للميتين

عجبي

مهبوش بخربوش الالم و الضياع

قلبى و منزوع م الضلوع انتزاع

يا مرايتى يا اللى بترسمى ضحكتى

يا هلترى ده وش و الا قناع

عجبي


حبيت...لكن حب من غير حنان

و صاحبت لكن صحبة ملهاش امان

رحت لحكيم و اكتر لقيت بلوتى

إن اللى جوه القلب مش ع اللسان

عجبي


على رجلى دم...نظرت له ما احتملت

على ايدى دم...سالت ليه؟ لم وصلت

على كتفي دم و حتى على راسى دم

انا كلى دم...قتلت و الا اتقتلت؟

عجبي


انا كل يوم اسمع...فلان عذبوه

اسرح فى بغداد و الجزاير و اتوه

ما اعجبش م اللى يطيق بجسمه العذاب

و اعجب من اللى يطيق يعذب اخوه

عجبي


ينبوع و فى الحواديت سمعت عنه

انه عجيب...و ف وسط لهاليب لكنه

شقّيت كما الفرسان طريقى...لقيت

حتى الخنازير و الكلاب شربوا منه

عجبي


شاف الطبيب جرحى وصف الامل

و عطانى منه مقام يا دوب ما اندمل

مجروح جديد يا طبيب و جرحى لهيب

و دواك فرغ منى...ايه العمل

عجبي


ايش تطلبي يا نفسى فوق كل ده

حظك بيضحك و انتى متنكدة

ردت قالت لى النفس: قول للبشر

ما يبصوليش بعيون حزينة كده

عجبي



اعرف عيون هى الجمال و الحسن

و اعرف عيون تاخد القلوب بالحضن

و عيون مخيفة و قاسية و عيون كتير

و بحسّ فيهم كلهم بالحزن

عجبي


يا حزين يا قمقم تحت بحر الضياع

حزين انا زيك و ايه مستطاع

الحزن مبقلهوش جلال يا جدع

الحزن زى البرد...زى الصداع

عجبي


فى يوم صحيت شاعر براحة و صفا

الهم زال و الحزن راح و اختفى

خدنى العجب و سألت روحى سؤال

انا مت؟ و الا وصلت للفلسفة؟

عجبي


الفيلسوف قاعد يفكر سيبوه

لا تعملوه سلطان و لا تصلبوه

ما تعرفوش ان الفلاسفة يا هوه

اللى يقولوه بيرجعوا يكدبوه؟

عجبي


نظرت فوقى للنجوم و انا ساير

رجليا عترت فى الحفر و الحجاير

بقيت اقول و انا ع التراب: يا سلام

مش بس عبرة اخدت, لكن عباير

عجبي


نسمة ربيع لكن بتكوى الوشوش

طيور جميلة بس من غير عشوش

قلوب بتخفق...انما وحدها

هى الحياة كده...كلها فى الفاشوش

عجبي


يا طير يا عالى فى السما طظ فيك

ما تفتكرشى ربنا مصطفيك

برضك بتاكل دود و للطين تعود

تمص فيه يا حلو...و يمص فيك

عجبي


رقاصة خرسا و رقصة من غير نغم

دنيا...يا مين يصالحها قبل الندم

ساعتين تهز بوجهها يعنى لا

يترجرجوا نهديها يعنى نعم

عجبي


قلبي عليل يا ناس و فى الكاس دواه

مديت له ايدى شربت م اللى حواه

جنبي الشمال خف...اليمين اتوجع

و ايه يداوى الكبد م اللى كواه

عجبي


دى مذكرات و كتبتها من سنين

فى نوتة زرقا لون بحور الحنين

عترت فيها...رميتها فى المهملات

و قلت اما صحيح كلام مخبولين

عجبي


دخل الشتا و قفل البيبان ع البيوت

و جعل شعاع الشمس خيط عنكبوت

و حاجات كتير بتموت فى ليل الشتا

لكن حاجات اكتر بترفض تموت

عجبي


صلاح جاهيــــــــــــــــــــن